1890 жылы жазушы В. М. Флоринский «Известия Императорского Томского университета» хабаршысында «Сібір сөзінің шығу тегі туралы жазбасын» жариялады. Сол жылы автордың тұжырымдарын жергілікті баспасөз Сібір жұртшылығы арасында таратады. «Жазбалар» авторы көтерген мәселеге түсініктеме бере алатын деректерді ұсынуға кіріспес бұрын, Qazaqstan Tarihy порталы Г.Н. Потаниннің «Сібір географиялық атауының шығу тегі туралы» (1890) мақаласына сүйене отырып, автордың тұжырымдарын қысқаша баяндайды.
В. М. Флоринскийдің айтуынша, «Сібір» сөзі алғаш рет парсы тарихшысы Рашид-әддинде (1247-1318) кездеседі. Дәл соның жазбаларында «Ібір» мен «Сібір» айтылады. Бұл атау Батыс Сібірге қатысты болса керек, өйткені Ертіс, қазақ даласы және башқұрттар туралы айтылады. «Ібір» мен «Сібір» деген атаулар кейінгі шығыс жазушысы Әбілғазыда да болған. Соңғысында бұл атаулар Шығыс Сібірдің бір жеріндегі, қазақтар елімен іргелес жатқан, елге қатысты болса керек (le pays de Quirghiz avait d'un autre cote pour limite des deux provinces appelees Ibir et Shibir). Бұл провинциялардың атауларында Рашид-әддин атап өткен географиялық терминдер сөзбе-сөз қайталанады. Екеуі де бір аймаққа жатады.
Орыстар шежірешілер ойлағандай, «Сібір» атауын тек Көшім ордасына немесе Сібір өзеніне емес, бүкіл аймаққа берген. 1554 және 1556 жылғы грамоталарда «Сібір жерлері» туралы айтылған, ал орыстарға Сібір патшалығының болуы XV ғасырдың аяғынан бастап белгілі болған.
Флоринскийде «Сібір» сөзі славян түбірінен, «север» (Солтүстік) сөзінен шыққан деген болжам бар. Бұл болжамды этнограф Фишер жоққа шығаруға тырысты. Шафарик «Сібір» сөзін бастапқыда Уралдың сыртында өмір сүрген, содан кейін Дон мен Еділге көшкен ғұндардың сабир (себер) тайпасынан шығарды. X ғасырда Камадағы Болгарияның Сивар қаласы осы тайпаның шығыстан батысқа қоныс аударуына естелік ретінде тұрғызылған. Хазар патшасы Иосифтің жазбасында келтірілген Поволжьедегі тайпалар атаулары ішінде сувар, север дегендер кездеседі.
Сонымен, «Жазбалар» авторы «Сібір» (славяндық «север» сөзі) атауының славяндық шығу тегі туралы нақты айтады.
Флоринский шығыстан қолайлы материал іздемеген, шамасы ол жақта жоқ деп ойлаған болуы керек. Рашид-әддиннің «Ібір-Сібірі» туралы парсы тарихшысы кітабының аудармашысы Березин моңғол тілінде «Ибыр-Ябыр» (мылжың) сөзі бар екенін есіне алған. Шығыстанушылардың бірі, үлкен эрудициялы болса да, бос үндестіктен басқа ештеңе таппағаны Шығыстағы қолайлы формаларды іздеуден бас тартуға себеп бола алмайды.
Бірақ Шығысқа өтпес бұрын, Рашид-әддиннің «Ібір-Сібіріне» тоқталу керек. Рашид-әддиннің бұл географиялық атауын дәл анықтау үшін біз бұл жерде француз шығыстанушысы Катрмердің (Hist. Моngоls . Т. I, р. 413) ескертпесін келтірсек. Катрмер Рашид-әддин Abir-ou-Sibir елін Ангараның жанында орналастырды деп ойлаған. Ebn-Arabschah Қыпшақ солтүстігінде Абир-у-Шибирмен шектеседі дейді. Автор Меsаlеkаlаbsаr Sibir-оu-Аbаr-ды мұнда қатты суық, қардың алты ай бойы толассыз жауып, тауларды, өзендерді, үйлерді басып жатқанын, мал аз, күнкөрістің тапшы екенін айтып, сипаттайды. Темір әскерінде қызмет еткен бавариялық Шильтбергер Bissibur немесе Ibissibur деген кең-байтақ ел туралы айтып, ол туралы кеңірек мәліметтер береді (Sсliltbеrgеr’s Rеisе indеn Оriеnt , München, 1814, р. 93-99). Маlta-аj-Sааdеn-нен Мirsа-аlа-еldаulаh-тың өзбек елінің аяғында орналасқан Abаr-оu-Sаbir елінде резиденциясы болғанын оқуға болады.
Катрмердің Рашид-әддиннің Абир-Сібірді Ангараға жақын орналастырғаны туралы мәлімдемесі бұл атаудың Рашид-әддин мәтінінде Ангараның қасында кездесетініне ғана негізделген. Березиннің аударуындағы Рашид-әддиннің мәтіні былай дейді: «Колена ветви их (тюрков) обитали в степях, горах, лесах страны Дешт-и-Кипчак». Осыдан кейін басқа да географиялық атаулар санамаланып айтылады, солардың ішінде «Ібір-Сібір» де кездеседі. Соңғысы Талас, Сайрам, Пула, Ібір-Сібір, Ангарамен көршілес айтылады. Бастапқы екеуі Түркістанға меңзейді, Пуласы белгісіз. Содан кейін мәтін Шығыс Сібірге қарғиды. Одан кейін Рашид-әддин бұрынғысын жаңа мәліметтермен түсіндіре отырып, жалғастырады: «…Түркістан мен Ұйғырстанның шегінде, найман тайпаларына тиесілі далалармен мен өзендерде Көк Ертіс, Ертіс өзені, Қара-қорым, Үлкен Алтай тауларында, Оргон өзенінде, қырғыз елінде және т. б.». Барлық басқа атаулар, жаңа аталғандар сияқты, солтүстік және солтүстік-шығыс Моңғолияға қатысты. Рашид-әддиннің Батыс Сібір туралы ешқандай түсінігі болмаған, қалай болғанда да ол Обь, Есіл, Тобыл өзендерін және Ертістің басқа да ірі салаларын білмеген, және оның «Ертіс» деген атпен кездесетін атаулардан Моңғолстанның құрамына кіретін осы өзеннің тек жоғарғы бөлігін ғана көруге болады. Осылайша, тізімнің басында Ібір-Сібір атауының алдында тұрған жеті атау ғана батыс елдеріне жатады, қалғанының бәрі азды-көпті Шығысты білдіреді.
Катрмер көрсеткен басқа шығыс жазушыларының бірі Ібір-Сібірді Қыпшақтың солтүстігіне, екіншісі оны өзбек елінің шетіне қояды.
Одан әрі Г.Н. Потанин бұл туралы Оңтүстік Сібір мен Моңғолияның аңыздары, нанымдары мен ертегілерінің не айтатынын түсіндірді.
Радловтың Prоbеn-інің ІІ томында келтірілген качин татарлары мен қызылдықтардың бір-бір ертегісінде Subur деген тау кездеседі. Жас шығыстанушы Катанов бұл атауды Рашид-әддиннің Сібір атауымен жақындастырады (Алфавитный указатель собств. имён, встречающ. во II т. Образцов, собран. В. Радловым, СПб., 1888). Бірінші ертегіде Айқанат деген батырға Subur тауындағы Сүт көлден тұлпар келсе, екіншісінде – құлын Сүт көлдің суын ішіп, Subur тауында оттайды.
Моңғол және бурят ертегілері мен нанымдарында Сымыр тауы немесе Сумбыр тауы кездеседі. Шығыстанушылар бұл атаудан үнді аңыздарының бұрмаланған Сумэру тауын көреді. Ковалевский бұл атаудың моңғол тіліндегі келесі нұсқаларын береді: Сумир, Сумэр, Сумбэр, Сумбур (Моңғол хрестоматиясы, т. I). Егер бұл атау жергілікті емес, Үндістаннан әкелінген болса, онда моңғол халқы арасында өте танымал болып, моңғол ертегілеріне еніп, Моңғолияның кейбір тауларының географиялық атауына айналды. Кітаби моңғол-буддистік аңыздарға сәйкес, Сумэру тауы ғаламның қақ ортасында орналасқан. Оның ұшар басында өзіне бағынышты 33 тэнгэриямен бірге тұратын Хормусда құдайдың сарайы орналасқан. (Ковалевский. Моңғол. хрестом., I). Бұл ұғымды халық та қабылдайды, мұны қарапайым сауатсыз адамдардан жазып алынған әңгімелерден көруге болады, бірақ кейде Сұмбыр тауының шыңы моңғол тілінде Алтын-хатасун «алтын қазық» Темірқазық жұлдызына жақындайды. Сонымен, бір нұсқада Солтүстік жұлдыз, «алтын қазық» Сұмбыр тауының басында, екінші нұсқада Солтүстік жұлдыз Сұмбыр тауының басында салынған ғибадатхананың алтын күмбезі делінеді.
Халық ертегілері кейде: «Сұм-далай (сүтті теңіз) теңізі әлі батпақты шалшық қана болып жатқан кезде, Сумер-ула тауы әлі томар болып жатқан кезінде...» деген сөйлеммен басталады (с.-б. Моңғолия очерктері, IV). Бәлкім, осынау халық өрнектерінің әсерінен кітап дүниесінің жаратылғаны туралы бір әңгімеде жер әлі болмай тұрғанда судан Сумер-ула мен Доржи-тан деген екі тау ғана шығып тұрғаны айтылады (с.-б. Моңғолия очерктері, IV). Сұм-далай және Сумер-ула формалары басқа жағдайларда да бірге кездеседі.
Ертегіде Сумбур-ола атауы кездесетін жерлерді Потанин келтірмейді, өйткені ол ертегіде нақты-мифологиялық ұғымда берілмейді. Бір ертегіде ол ат жарысы өтетін жер болып сипатталса, екіншісінде батырдың немесе әңгіме қаһарманының тұратын жері болып сипатталады. Орыс қиссаларындағы Фавор тауы немесе Сафат өзенінің христиан номенклатурасынан алынғаны сияқты, моңғол мен түрік ертегілеріндегі Сұмбыр тауы да кейінірек енген болуы мүмкін. Бұл атаудың Моңғолиядағы кейбір таулармен байланысты болуы көне дәуірді көрсетеді. Бір жерде (Бурят аңыздары, 1890) Потанин осындай екі тауды көрсетеді. Біреуі, Сумбур тауы Косогола көлінен батысқа қарай орналасқан, екіншісі, Баян-цумбурды Алашанда Пржевальский көрсеткен. Сонымен бірге ол осы атау Орхон өзенінің басында орналасқан Субурған-қайырхан (Субур-хайырхан) тауының атауында пайда болған жоқ па деген күдік білдіреді. Субурган деп Моңғолияда мұнараларды немесе монастырьлардың жанында салынған ерекше типтегі бағандарды атайды. Моңғолдың «субурганына» қытайлардың «тха», тибеттіктердің «чортэн», санскрит тіліндегі «чайтия» деген сөздері сәйкес келеді. «Субурган» сөзі жергілікті, моңғол тектес болуы мүмкін. Жоғарыда Сұмбыр тауы мен Солтүстік Жұлдыздың халық әңгімелері мен наным-сенімдері арқылы жасалған жақындасуы көрсетілген. Бұл атауды баған түріндегі ғимаратқа ұқсас қолдану мұндай жақындасуға қайшы келмейді. Солтүстік жұлдызды, жоғарыда айтылғандай, көптеген халықтар алтын немесе темір бағана немесе қазық түрінде бейнелеген. Мұндай атаулар Солтүстік-Шығыс Азияның қарабайыр халықтары Солтүстік жұлдызды осы формада (баған немесе қазық) елестеткенін көрсетеді.
Егер Шығыс Азия халықтарының сенімінде Солтүстік жұлдыз бен Сумбыр, Сумер, Субур, Subur атауларының арасында байланыс болса, онда бұл атаулар солтүстік немесе Орта Азияның солтүстігінде жатқан елдер туралы сеніммен оңай байланыса алады, ал Хангай мен Орхон және Селенга аңғарларының тұрғындарына географиялық термин ретінде Ибир-Сибир немесе Абир-Сибир пішінін шығару үшін Батыстан енгізудің қажеті болған жоқ. Осы жерден, Хангай елінен немесе Солтүстік Моңғолиядан, бұл термин батысқа, Түркістанға таралды, мұсылман жазушыларының шығармаларына еніп, оңтүстік Ресейдің де даласына өте ерте ене алды, бұл іс Флоринский көрсеткендей емес, керісінше.
Бұл термин алғаш рет Рашид-әддинде кездеседі. Парсы тарихшысы өз кітабын парсы Гулагидтер сарайында өмір сүрген моңғолдардың әңгімелеріне сүйене отырып жазған. Өзі кітабында солардың қызметін пайдаланғанын айтады. Бұл айтушылар негізінен Алтай, Саян, Ханғай арасындағы елден шыққан халық. Бұл Рашид-әддин кітабындағы ең жақсы әрі егжей-тегжейлі географиялық мәліметтердің осы елге қатысты болуынан көрінеді. Ол Хуа Хем шыңдарын құрайтын барлық өзендердің атын дұрыс атайды. Ол Ханғайдың солтүстік беткейінен ағып жатқан өзендер жүйесін, олардан қазіргі атауларын оңай танитындай етіп сипаттаған. Моңғолияның басқа бөліктері туралы ол мұндай деректерді бермейді. Ібір-Сібір елі туралы мәліметті де ол Ханғайдан алған болса керек.
Sеbur атауы Ертіс жағасына батыстан, Еділ жағасынан келуі мүмкін еді, бірақ Еділге ол шығыстан келген, оны көшпелі тайпалар алыс Азиядан әкелген. Ресейдің оңтүстігіне, Еділдің төменгі ағысына қоныс аударған бұл тайпалар, ескі таныс терминді оған сәйкес келетін, Еділ ағып жатқан жердегі, қиыр солтүстіктегі, жаңа елге қолдана бастады. Егер олар мұнда Сумбур тауы туралы ескі нанымдарын әкелсе (Subur, Субур), онда олар оны Еділдің жоғарғы ағысынан іздеулері керек еді; Еділдің жоғарғы ағысымен танысып, олар Орал жотасына дейін жетті немесе ол туралы естіді; сол жерге олар Sеbur тауын орнатты. Ағайынды Пицигани және каталон картасын құрастырушы, Еділдің ағысы туралы географиялық білімін Қырым мен Танадағы саудамен айналысатын көпестерден алулары мүмкін, ал Sеbur туралы деректерді орыстардан емес, Ресейдің оңтүстік даласында тұратын түркі тайпаларынан естулері мүмкін.
Бұл атаудың таралу тарихы Флоренскийдің болжамына қарағанда көп қарсылық білдірмеуі керек. Таралу екі жолмен жүзеге асырылуы мүмкін: немесе атауды және онымен байланысты сенімдерді тайпадан тайпаға, көршіден көршіге тарату. Бұл жағдайда біз оны Рашид-әддин алған, орыс жері мен Хангай арасындағы барлық аралық кеңістікте кездестіруіміз керек еді. Немесе ол кейбір тайпаның шығыстан батысқа немесе батыстан шығысқа қоныс аударуының арқасында таралды. Көшкен тайпа тайпаластарының негізгі бөлігін өз жерінде қалдырып, мұнда ізін қалдырмай, аралық кеңістіктен тез өтулері мүмкін. Хангай мен Еділдің төменгі ағысы сияқты шалғайда жатқан жерлерде кездесетін, аралық кеңістікте белгісіз болып қалған бірдей терминдер тек осы жағдайда ғана болуы мүмкін.
«Орыстардың таяу Зауральеге қатысты қолданатын «север» сөзі бүкіл Сібірге Ангараға дейін таралып, Рашид-әддинге дейін Хангай тұрғындарына белгілі болуы мүмкіндігін елестетудің өзі мүмкін емес. Флоринскийдің өзі мұны ойламайтын сияқты. Орыстар өз отанын Сібір деп атайтын бірде-бір бұратана халықты Сібірден таппаған. Ендеше орыстың солтүстік сөзі Хангайға оңтүстіктен, Түркістан арқылы келген деп болжау ғана қалады. Бұған тек орыстар солтүстік сөзімен әлем елі туралы бір абстрактілі ұғымды байланыстырып қана қоймай, оған нақты мазмұн берсе ғана жол беруге болады»
