Келушілер назарына Болат Ғазизұлы Аюхановтың өмірінен алынған әр жылдардағы фотоматериалдар, марапаттары, жеке заттары мен кітаптары ұсынылады. Сонымен қатар, хореографтың түрлі қойылымдардағы сахналық киімдері көрсетілген. Келушілер назарына ерекше экспонат ұсынылған: шебердің ұстазы, Қазақ КСР халық әртісі А.В.Селезневке тиесілі сахналық костюм. Сондай-ақ Жас балет театрынан куба биін орындау үшін арнайы тігілген кулет костюмі (1965), Жан Сибелиустың музыкасына жазылған «Қайғылы вальс» классикалық биіне арналған костюм және оның сүйікті хореографиялық кейңпкері «Гамлет» балетіндегі рөліне арналған костюмі қойылған. Қала тұрғындары мен қонақтары үстел мен орындық, жазу машинкасы және басқа да жеке заттары бар биші кабинетін тамашалай алады.

Болат Аюхановтың қысқаша өмірбаяны

Болат Ғазизұлы Аюханов 1938 жылы 13 қыркүйекте Семей қаласында дүниеге келген. 1945 жылы Аюхановтар отбасы Алматыға көшіп келді. 1955 жылы Болат Аюханов Алматы хореографиялық училищесін бітірді. 1955-1957 жылдары академиялық Ленинград хореографиялық училищесінің сыныптарында біліктілігін арттырды. 1957-1959 жылдары Абай атындағы Мемлекеттік академиялық опера және балет театрында балет солисі болды. 1964 жылы А.В.Луначарский атындағы Мәскеу мемлекеттік театр өнері институтының хореограф факультетін бітіріп, профессор Р.В.Захаровтың курсынан өтті. 1964 жылы Болат ғазизұлы Аюханов 26 жасында Алматы хореографиялық училищесін басқарды. 1967 жылы ол Кеңес Одағы тарихындағы тұңғыш хореографиялық миниатюра ансамблін құрып, оның тұрақты жетекшісі, ұстазы, орындаушысы және концертмейстеріне айналды.

Болат Аюханов спектакльдер қойды, оларда орындаушы ретінде: Тореро Р.Щедриннің «Кармен сюитасы»; Ә.Исақовтың «Гамлет»; М.Равелдің «Болеросын» ұсынды. Мәскеу көркем театрының сахнасында өзбек композиторы Н.Закировтың музыкасына жазылған «Мәңгүрт» балеті көрсетілді. 1974 жылы А.Исақованың музыкасына жазылған «Батырлар» ұлттық эпостық балетін, қазақ классикалық композиторларының музыкасына жазылған «Сарыарқа аңыздары»; Е.Брусиловскийдің «Қыз Жібек»; Д.Шостаковичтің 4-симфониясының музыкасына «Қылмыс пен жаза»; П.Чайковский мен М.Плетневтің «Евгений Онегині»; Ф.Шопеннің «Шопенианасы»; Пакита балетінен қойылымдар ұсынды.

Болат Аюханов Кремльдің Съездер сарайы мен КСРО Үлкен театрының сахналарында, Канада, Франция, Англия, Швейцария, Куба, Финляндия қалаларында қазақ композиторларының музыкасына 40-тан астам балет спектаклін қойды.  Ол өнер көрсеткен елдер қатырында Швеция, Түркия, Марокко, Сирия, Иордания, Үндістан, Италия, Болгария, Германия, Польша, Венгрия, Ирак та бар. 2010 жылы Аюханов Шыңғыс Айтматовтың кітабы бойынша «Шыңғысханның ақ бұлты» балетін қойды.

1975 жылы «Алма-Атаның жас балеті» ансамблі «Қазақ КСР Мемлекеттік классикалық би ансамблі» болып өзгертілді. 2003 жылы – «Қазақстан Республикасының Мемлекеттік академиялық би театры».

Болат Аюханов «Құрмет белгісі», «Еңбек Қызыл Ту» ордендерімен, ҚазКСР Мемлекеттік сыйлығының лауреаты, «Платина Тарлан» Қазақстан өнерпаздарының тәуелсіз клубының лауреаты, халықаралық Сократ сыйлығының лауреаты. Жүлдегері, алтын жалатылған «Алтын Адам» мүсіншесінің иегері – «Жыл адамы», «Fomged» халықаралық би фестивалінің Алтын жүлдесінің иегері, Халықаралық ақпараттандыру академиясының (MAI) академигі, Семей, Екібастұз, Павлодар, Ыстамбұл қалаларының Құрметті азаматы.

1988 жылы Болат Аюхановтың «Мой балет» атты бірінші кітабы, 2001 жылы Сорос-Қазақстан қоры «Биография чувств» және 2008 жылы «Витражи балеті, немесе пас де бурре по жизни» кітаптарын шығарды. Б.Аюханов «Қорқыныш, тоғызыншы ұл», «Әлсіз әйелдің хикаясы», «Вонг ханымның сырлары», «Несібелі», «Ертегі» фильмдеріндегі көптеген рөлдердің орындаушысы ретінде де танымал. «Сұлу Айсұлудың», «Тұңғиық әміршісі», «Менің сүйікті троллейбусым», «Алма-Атаның айналасында серуендеу» және т.б. Б.Аюханов 2022 жылы 13 желтоқсанда дүниеден өтті.

Көрменің мақсаты – көрнекті тұлға, қазақ балетінің аңызы Болат Аюхановпен және оның сан қырлы өмірлік қызметімен танысу.

Профессор, өнертану ғылымының кандидаты, Қазақстан Республикасының еңбек сіңірген әртісі, Қазақ ұлттық хореография академиясының концерттік шеберлік және музыкалық білім беру кафедрасының меңгерушісі болған Г.Ю.Саитова балет бишісі былай деген-ді: «Болат Ғазизұлы Аюханов атындағы театр XX ғасырдың ерекше құбылысы. Біз одан үш ұлы мектептің – Мәскеу, Санкт-Петербург академиялық училищелері мен ұстазымыздың мектебінің синтезін көреміз. Аюханов мектебі керемет деп айтуға қорықпаймын. Бұл үлкен мұхитқа шығып, ұзақ сапарға аттанған шағын кеме».

Болат Аюханов классикалық балет туралы

Иосиф Бродский, балетті сұлулық сарайы деп атады. Менің жас кезімнен ең үлкен арманым еркіндік еді. Мен бұл жетістікке жеттім деп сенемін. Көпшілік Аюхановты өз бетімен білгенін істеп жүретін адам деп санайды. Бірақ, шын мәнінде, мен жігерлі, тәртіпті, шыншыл азаматпын.

1945 жылы Тәжікстаннан келдік, оған дейін Башқұртстанда болып, репрессиядан құтылу үшін Семейден қашып кеттік. Анам қамауға алынып, мені, ағам мен әпкемді балалар үйіне жібереміз деп қорқытты. Мен жеті жаста болатынмын, шешем мені музыкалық-хореографиялық орталыққа жіберіп, фортепиано мен балет үйретті. Оның директоры Александр Владимирович Селезнев балалар үйінен басқа қашатын жері жоқ балаларды қабылдады. Керек уақытта керек жерде болғанымды енді түсіндім, бірақ кейін болашақ мамандығым үшін ұялдым.

Ол жылдары зиялы жанұяларда балет үлкен құрметке ие болған жоқ. Менен орта мектепте оқитын жерімді сұрағанда, мен картографиялық училищедемін деп жауап бердім. Балетке қабілеттің болғаны жақсы – аяқ, фигура, икемділік және секіру. Бірақ мен өз болашағымды тек сонымен байланыстыратынмын. Мысалы, керемет суретші боламын деп ешқашан болжаған емеспін. Иә, мен балетті көбірек ұнататынмын. Мүмкін сол себепті хореограф болдым. Бірақ, 16 жасар өнерпаздарымның өмірлік тәжірибесі кейіпкерлердің дүниетанымымен сәйкес келмейтіндіктен, барлық қойылымдарымды өзім билеуге тура келді. Мен Гамлеттен бастап, «Құмар ойынындағы» әже мен Достоевскийдің «Қылмыс пен жазадағы» ломбард кемпіріне дейін қолымнан келгеннің барлығын дерлік орындадым. 

Алғашқы балет ұстаздарым – Саша Селезнев ағай мен Шура Гвоздикова апай (біз осылай атайтынбыз) – бізге жоғары мәдениет әкелді. Театрға бару біз үшін міндетті болды, бірақ мен өзім де ұнататынмын. Сахнадан алғаш көрген балетім Абай Опера және балет театрындағы «Коппелия» болды. Мен балетке бірден қызыға бастадым деп айтпаймын. Мен өмірде мектепке баратын және кері қайтар жолдан, сабақтан немесе біздің ауладан да қызықты нәрсе бар екенін түсіндім. «Қоқысты шығар», «нанға жүгір», «су әкел»... Менің балалық шағым болған жоқ. Мен үлкен ағам мен әпкемнің қолында өстім. Ал анам 29 жасында «халық жауының» әйелі атанып, бізді асыраумен өзі айналысты. 1955 жылға дейін қорыққаннан тыныш өмір сүрдік.

Содан кейін қойылымдар ғана тұратын өмірім басталды. Менің анам мен әпкемнің мені күтуі қандай болғанын елестете аласыз ба! «Сіз Вальпургиснахты, Коппелияны және Аққу көлін қанша уақыт көре аласыз? Ал мені музыка мен пластикалық өнер әлемі қызықтырды. Мен үшін балет әртісі қол жетімсіз кастаның өкілі болды, мен өзімді сахнада елестете алмадым. Мен мемлекеттік емтихандарды тікелей А-ға тапсырсам да, өтпейтінмін. Кейін мен Ленинград балет училищесіне бардым, бір жыл оқыдым. Қайтып оралып, филология факультетіне оқуға түстім.

ҚазПИ, ауылшаруашылық жұмыстарына кетіп, қайтадан Ленинградқа аттандым. Енді балетсіз өмір сүре алмайтынымды ұқтым. Ленинградтың арқасында мен бұл маңызды екенін түсіндім, жұлдыз болудың қажеті жоқ.

Мен бәрін балет музыкасының призмасы арқылы қарадым, бірақ анам Ленинград университетінің филология факультетінің кешкі бөліміне түсуімді өтінді. Теориялық тұрғыдан алғанда, мен лингвистика, әдебиеттану курсын аяқтадым, бірақ Толстойды, Тургеневті және Достоевскийді де оқымадым. Мен мұғалім болмаймын деп ойладым – ол көп білуі керек, мен орыс әдебиетін де, шетел әдебиетін де білмедім. Мен ГИТИС-ке түскен кезде мұның бәрін оқыдым.

Сурет: www.ratel.kz

Балет өнерінің аңызы Рудольф Нуреев туралы

Оның балетмейстер ретінде керемет таланты болды. Одақта ол ең күрделі балет «Раймонданы» қойды. 

Ол екеуміз бір-бірімізді сөзсіз түсінетінбіз, өйткені біздің ойымыз бірдей, ынта-жігеріміз бір, театр мен кинода сүйікті адамдарымыз бір еді. Мектеп бітірген соң жолымыз екіге бөлінді. Мен Алма-Атаға оралдым, ал Наталья Михайловна Дудинская оны «Лауренсия» балетіне серіктес ретінде қабылдады.

1959 жылы мен ГИТИС-ке түсуге барған кезде біз тағы да кездестік. Театр мен үшін 1958 жылдан кейін жоқ болды, себебі кейбіреулері партия мүшелігіне, басқалары ұлттық негізде ұсынылды. Ал балет, басқа өнер сияқты, ұлттан жоғары. Мен партияға өткен шығармын, бірақ жиналыстарда отыруға, комитеттерде отыруға уақытым болмады. Елу долларды айырбастап, облыстық партия комитетіне келсем, Крашенинникова деген келіншек отыр екен. Ол: «Жас жігіт, коммунист болудың қажеті жоқ, жақсы адам болу жеткілікті», - деді. Мен «көп рахмет» деп кетіп қалдым. Бірақ мен коммунист болсам, партбилетімді тастамас едім.

Бірақ бұл әлдеқайда кейінірек болады, содан кейін мен ГИТИС-ке қашып кеттім, мен дұрыс жасадым. Емтиханымды «Бахчисарай субұрқағы» мен «Қола шабандоз» шығармаларының авторы Ростислав Владимирович Захаров тапсырса, тағы бір атақты ұстаз Леонид Лавровский курсынан өттім. Айтпақшы, диплом көмектеспеді: Алматы мені қабылдамады, хореографтың штаттық орны жоқ деді. Мен анама қоңырау шалып: маған Харьковтан ұсыныс түсті. Ол менің оқуыма ақша жұмсаған республиканың меншігі екенімді айтады. Және ол сол кезде Ляйла Ғалымқызы Ғалымжанова болған министрді шақыруды бұйырды. Ол анамның сөзін қайталады және менің өтінішім бойынша жұмысқа тұруыма кепілдік беретін жеделхат жіберді.

Алматыда мен театрға спектакль қою құқығымен балет әртісі ретінде қабылдандым. Бір сөзбен айтқанда, мұнда да, онда да жоқ. Содан кейін олар маған Алматы хореографиялық училищесінің көркемдік жетекшісі қызметін ұсынды, мен небәрі 26 жаста едім. менің идеологым анам бәрі жақсы болады деп жіберді. Сол жылдары балерина Инесса Манская екеуміз екі актердің театрын ұйымдастырдық. Театрда, шынымды айтсам, мені үрей биледі, мен өз командамды құрамын деп шештім. Қазақконцерттің жанынан «Алматының жас балеті» осылай пайда болды. 1975 жылы ұжымымыз классикалық би ансамбліне, ал 2003 жылы Академиялық би театрына айналды. 

Нуреевтің ешқайда қашуға ниеті жоқ еді. Олар оның балет сөмкесін ашқанда, оның ішінде Парижден сатып алынған тапшы маталар болды. Түнде Париж балет жұлдыздары оны Мулен Руж хабары сияқты кеңестік стандарт бойынша күмәнді орындарға апарды. Оған бұл оның шетелге соңғы гастрольдік сапары екенін және Парижден Лондонға ұшпайтынын, Конвенциялар сарайының сахнасының ашылуында өтетін концертке қатысатынын айтты. Ал Францияда «Ла Баядер» балетінің ақылы репетициясынан кейін ол бүкіл әлем бишісі ретінде танылды. Содан кейін кенеттен – сіз Лондонға ұша алмайсыз-десе... Ал Одақта ол кезде сенімін ақтамағандарды психиатриялық ауруханаға да, түрмеге де жатқызатын. Ал Нуреев тәуекел етті... Оның бойында әрқашан авантюризм мен наразылық сезімі өмір сүрді. Студенттік жылдарда ол жынды болды, оған бәрі керек болды. Мен пианинода ойнауды армандайтынмын, нота сатып алдым, ол да солай етті. Мен: «Ол не үшін керек?» деймін. Ол: «Мүмкін мен де үйренетін шығармын» деп жауап беретін.